Il 7 luglio ricorre la nascita (nel 1887) del pittore bielorusso di origine ebraica (parlava yiddish), naturalizzato francese nel 1937, Marc Chagall (1887-1985). Il suo vero nome era Moiše Segal; il suo nome russo era Mark Zacharovič Šagalov, abbreviato in Šagal (trascritto Chagall, secondo la grafia francese)
it.wikipedia.org/wiki/Marc_Chagall
eo.wikipedia.org/wiki/Marc_Chagall
(Con l’occasione: è incredibile la percentuale di presenza ebraica nei più svariati campi del sapere, assolutamente eccezionale se si considera la modesta consistenza numerica della popolazione ebraica).
Rinvio a Wikipedia per la sua biografia, estremamente densa di avvenimenti (fu più volte ad un passo dalla morte, fin dal giorno della nascita, ma alla fine morì a 97 anni, dopo aver girato tutto il mondo: come dice il proverbio, chi è destinato ad essere impiccato, può ballare sull’acqua; in Esperanto, con mirabile sintesi: pendonto ne dronos).
Trascrivo un articolo di Radio Roma-Esperanto del 28 maggio 1978, ed allego l’immagine di una bellissima vetrata di Chagall nel Palazzo di Vetro delle Nazioni Unite a New York.
RADIO ROMA – ESPERANTO
28.5.1978
GRAVA EKSPOZICIO EN FLORENCO
Teksto de Velia Corsini, traduko de Antonio De Salvo
Sesdek pentraĵoj, verkitaj en la lastaj dek jaroj de Marc Chagall, estos ekspoziciataj en Florenco dum tri monatoj, ekde la 1-a de junio 1978-a: la artisto preferis Florencon inter ĉiuj urboj, kiuj petis de li egalan aŭ similan ekspozicion, kaj respondis pozitive al la delegacio, kiu iris al li en Saint Paul de Vence (Francio) kun la celo peti de li tian devontigon.
La kontaktoj de Chagall kun Florenco komenciĝis antaŭ preskaŭ du jaroj, kiam la majstro trairis la riveron Arno, tra la koridoro de Vasari, por persone rigardi, kiel lia memportreto troviĝis inter la multnombraj ĉefverkoj.
La ekspozicio okazos en Palaco Pitti, havante kiel kernon la “Blankan ĉambron”. La pentraĵoj estos, probable, tiuj samaj, kiuj estis prezentitaj en la pariza Muzeo de “Louvre” okaze de la 90-jara datreveno de la majstro; sed ankaŭ kelkaj variantoj estas eblaj, des pli se oni konsideras la eksterordinaran kreivon kaj la daŭran volon de renoviĝo de ĉi tiu juneca 90-jarulo.
La verkoj, kiujn Chagall pentris en la lastaj dek jaroj, plie traktas la kernajn temojn de lia vivo. La kabanoj de la endormiĝinta naskiĝ-vilaĝo, la am-paro, kiu ŝvebas super ĉio, la tegmentoj de Parizo, la ĵonglistoj, la florbukedoj, la klaŭnoj, kaj ĉefe la bibliaj temoj (Moseo, la Profetoj kaj Reĝo Davido, kiu kantas psalmojn).
Oni diris, ke Chagall komencis inspiriĝi al la Biblio post vizito en Israelo, jam antaŭ 40 jaroj, kaj ekkono de la peizaĝoj de la Malnova Testamento. El ĉi tiu vid-impreso naskiĝis la famkonataj vitraloj de Jerusalemo kaj multnombraj aliaj fantaziaĵoj survitre, kune kun pentraĵoj, kiuj konsistigas lian “Biblian Mesaĝon”.
Prezentante la lastajn verkojn de Chagall, la kritikisto Marcel Arland skribis: “Atinginte sian 90-jaran datrevenon, Chagall ankoraŭ kapablas surprizi nin. Li aspektas ne kiel nova Chagall, sed kiel artisto en sia pleneco spirita, kora kaj arta”.
