La 19-a de januaro estas la datreveno de la naskiĝo (en 1912) de la napola kantaŭtoro kaj gitaristo Roberto Murolo (1912-2003),
it.wikipedia.org/wiki/Roberto_Murolo
unu el la plej grandaj interpretistoj de la napola kanzono, laŭ nekonfuzebla flustra voĉo.
Li estas fama precipe pro serio da 33-turnaj longdaŭraj diskoj, antologio de la napola kanzono tra la jarcentoj (“Napoletana”).
Mi transskribas, en la napola dialekto kaj en la traduko al Esperanto, lian kanzonon “Sarrà chi sa” (Sed kio do!), kaj aldonas la kovrilon de unu el la diskoj de “Napoletana”.
SARRÀ CHI SA
Parole di Renato Forlani – musica di Roberto Murolo
www.youtube.com/watch?v=n7gfX-WSKFM
Primmasera!
‘O sole a poco a poco
se n’è sciso.
Strignete ‘mbracci’a me
cu ll’uocchie nchiuse,
facimmo zittu zittu, cu sti vase.
Sarrà chi sa,
sarrà ‘sta luna chiena,
na musica luntana.
Sarrà chi sa,
forse sarrà stu mare
o ‘a luce de llampare.
Sarrà, sarrà Pusilleco
ca mme fa suspirà:
“Te voglio bene”.
‘O cielo bello ‘e Napule
ch’è fatto pe’ cantà
mille canzone.
Sarrà chi sa,
forse sarrà stu core
ch’è troppo ‘nnammurato.
Stasera, tutta vita,
suspirame abbracciata:
“Ammore mio”.
Chianu chianu,
se so’ addurmute
tutte ‘e manduline.
More pe’ ll’aria ll’urdema canzone.
Già sponta ll’alba
e s’annasconne ‘a luna.
Sarrà, sarrà Pusilleco
ca mme fa suspirà:
“Te voglio bene”.
‘O cielo bello ‘e Napule
ch’è fatto pe’ cantà
mille canzone.
Sarrà chi sa,
forse sarrà stu core
ch’è troppo ‘nnammurato.
Stasera, tutta vita,
suspirame abbracciata:
“Ammore mio”
°°°
SED KIO DO!
Vortoj de Renato Forlani – muziko de Roberto Murolo
trad. Luigi Minnaja
www.cinquantini.it/esperant/kantoj/napolaj.html#SED%20KIO%20DO%21
Fruvespere!
La suno malrapide nin forlasis!
Fermu l’ okulojn, stringe min karesu!
Kaj dolĉe kaj silente ni nin kisu!
Sed kio do!
Ĉu estas luno plena,
muziko malproksima?
Sed kio do!
Ĉu estas blua maro,
lumo de l’ barkaro?
Ĉu estas ĉi Posillipo
la kaŭzo de l’ suspir’?
“Mi vin tre amas!”?
La bela ĉiel’ de Napoli
farita por kantad’! De mil kanzonoj!
Sed kio do!
Ĉu estas mia koro
jam tro enamiĝinta?
Ĉi nokton, tutan vivon
sur mia sian’ suspiru:
“Ho amo mia!”
Malrapide,
jam endormiĝis ĉiuj mandolinoj!
Mortas aere lasta la kanzono!
La tag’ aŭroras kaj kaŝiĝas la luno
Sed kio do!
Ĉu estas luno plena,
muziko malproksima?
Sed kio do!
Ĉu estas blua maro,
lumo de l’ barkaro?
Ĉu estas ĉi Posillipo
la kaŭzo de l’ suspir’?
“Mi vin tre amas!”?
La bela ĉiel’ de Napoli
farita por kantad’! De mil kanzonoj!
Sed kio do!
Ĉu estas mia koro
jam tro enamiĝinta?
Ĉi nokton, tutan vivon
sur mia sian’ suspiru:
“Ho amo mia!”
