Tra il 9 e l’11 ottobre 1913, il piroscafo “Volturno” andò a fuoco nell’Atlantico settentrionale, sulla rotta da Rotterdam a New York
en.wikipedia.org/wiki/SS_Volturno_(1906)
Non si ripetè nelle stesse proporzioni il disastro del “Titanic”
perché i segnali di soccorso, lanciati mediante la “telegrafia senza fili” (radio) da poco inventata da Guglielmo Marconi, fece accorrere 10 navi (Carmania, Tzar, Devonian, Grosser Kurfürst, Kroonland, La Touraine, Minneapolis, Narragansett, Rappahannock, Seydlitz) di 6 Paesi (Germania, Belgio, Stati Uniti, Francia, Gran Bretagna e Russia), che salvarono 521 persone: passeggeri (in gran parte emigranti) e marinai. Morirono 136 personoj, in maggioranza donne e bambini, le cui scialuppe di salvataggio furono rovesciate dal mare in tempesta.
Trascrivo un articolo da “La Revuo” VIII, 1913-1914, p. 324, ed allego:
- la pagina de “La Revuo”;
- un francobollo portoghese del 1974, in onore di Guglielmo Marconi e in omaggio al radiosoccorso;
- un francobollo italiano del 1995, in onore di Guglielmo Marconi.
INTERNACIA VIVO
Informoj.
Internacia mara savado. – La 10-an de Oktobro 1913 la kurierŝipo Volturno de la «Uranium»-kompanio ekbruliĝis meze de la Atlantika Oceano. Dank’ al la senfadena telegrafilo, ĝi tuj alsendis malesperan alvokon. La Atlantikan Oceanon trakuras ĉiutage kaj ĉiudirekte pli ol du mil vel- kaj vaporŝipoj. Ĉar preskaŭ ĉiuj havas aŭskultilojn, sufiĉis kelkaj horoj por kunvenigi internacian savontan ŝiparon ĉirkaŭ la bruleganta boato. Tiu ŝiparo apartenas al ses malsamaj nacioj: Germanujo, Belgujo, Usono, Francujo, Britujo kaj Rusujo. Jen la nombro de la personoj savitaj de la dek kurierŝipoj helpintaj al Volturno: Karmania savis 10 personojn; Touraine 40; Minneapolis 30; Rappahannock 19; Tzar 102; Narranganset 29; Devonian 59; Kroonland 90; Grosser Kurfürst 105; Seydlitz 35; sume 521. Sen la mirinda eltrovo de la senfadena telegrafo, ĉiuj pasageroj de Titanic antaŭ du jaroj, kaj de Volturno la lastan jaron, estus mortintaj en la maro kaj neniam oni ekscius pri la kialoj de tiuj akcidentoj. Mirinde ĉu ne, ke pro la signalo dissendita de ŝipo tuj pereonta meze de oceano, dek boatoj el diversaj nacioj, post kelkaj horoj, alvenas por ĝin helpi?
Se en la famaj romanoj, kiujn pasie legas la junularo, la prezentado de tia brulego, de la timego, de la alvokoj al la savo, la sinsekva alveno de la kurierŝipoj sciiĝintaj pri la akcidento per nevideblaj vibradoj, estis elpensita de Jules Verne, oni multege laŭdis la iluziigan spiriton de la verkinto. Tamen en tiu okazo la miro ankoraŭ pli grandiĝas. Oceano furiozegis, kaj Volturno ne sukcesis enmarigi la savŝalupojn. Ili rompiĝis unu kontraŭ la alia, al la savantaj ŝipoj ne estas eble alproksimiĝi la ŝipruinaĵon, kaj, nenio estas pli tragedia ol tiu deko da ŝipoj ĉirkaŭantaj, ĉe la maro ventege ondiĝanta, brulegantan ŝipon, sur kiu centoj da homaj infanoj senespere luktis kontraŭ la furiozeco de la flamoj kaj la fortego de la ondego.
La ŝipestro de Karmania sciante, ke ŝipo ŝarĝita per petrolo nedube veturis en la regiono, telegrafigis al ĝi. Ĝi baldaŭ alvenis sur la lokon kaj deverŝis sian oleon ĉirkaŭ Volturno. La maro kvietiĝis kaj la pasageroj estis savitaj
Tre interesa estas elmontri la internacian karakteron de tiu emocieganta savado, dank’ al internacia eltrovo, kaj la kunlaborado de la personoj, kiuj ebligis ĝin, pro la multegaj aplikadoj jam faritaj sur nia terglobo. Tia okazintaĵo prezentas simbolan gravecon.
La Revuo, VIII, 1913-1914, p. 324
