Il 20 maggio ricorre la nascita (nel 1855) del poeta belga di lingua francese Émile Verhaeren (1855-1916)

it.wikipedia.org/wiki/%C3%89mile_Verhaeren

eo.wikipedia.org/wiki/Emile_Verhaeren

esponente del simbolismo, cantore dell’umile esperienza quotidiana.

Parlava correntemente francese e latino, ma non conosceva il fiammingo.

In un articolo su “Literatura Mondo” 1937-1, pagg 28-29, è detto tra l’altro: “Verhaeren iom krude traktis la lingvon por ĝin konformigi al sia inspiro. Li enverŝis en ĝin neologismojn, latinismojn, arkaismojn, vortojn popolaromajn” (= Verhaeren trattava in modo un po’ crudo la lingua por adattarla alla sua ispirazione. Riversava in essa neologismi, latinismi, arcaismi, parole dal profumo popolare).

In Esperanto esistono queste traduzioni:

– Le Vent (Vento), trad. Kálmán Kalocsay, in Tutmonda Sonoro, Budapest HEA 1981, pagg. 502-503

– Les pauvres (Koroj kompatindaj), trad. Roland Platteau

r.platteau.free.fr/TradukitajPoemoj.htm#Koroj_kompatindaj

– Dédié au sud-ouest (Vent’ novembra), trad. Roland Platteau

r.platteau.free.fr/TradukitajPoemoj.htm#vent_novembra

– Les saints, les morts, les arbres et le vent (Arboj mortintoj sanktuloj ventoj), trad. Roland Platteau

r.platteau.free.fr/TradukitajPoemoj.htm#Arboj_sanktuloj_mortintoj_ventoj

Allego le pagine di “Literatura Mondo”, ed un ritratto del poeta.