Homoj

Alda Merini

La unuan de novembro estas la datreveno de la la morto (en 2009) de la itala (milana) poetino kaj verkistino Alda Merini (1931-2009)
it.wikipedia.org/wiki/Alda_Merini
(ne estas pri ŝi Vikipedia paĝo en Esperanto).
Ŝi ne estis allasita al la klasika liceo, ĉar ŝi ne superis la ekzamenon pri itala lingvo; kaj ŝi estis plurfoje internigita en klinikon pri mensaj malsanoj.
Kompense, en 2007 ŝia literatura agado havigis al ŝi “honoran” magistrecon ĉe la Universitato de Mesino, pri “Teorio de komunikado kaj de lingvaĵoj”:
Mi transskribas eron el unu ŝia poeziaĵo, tradukitan de Nicolino Rossi, kaj aldonas portreton de la poetino.


Da “MAGNIFICAT. UN INCONTRO CON MARIA”

 

Maria,

ci sono dei venti

che ardono e gemono in noi,

e dividono

le nostre intime parti

in tanti flagelli

e ci rompono le ossa

e sono le tentazioni,

i progetti sbagliati,

le orme indisciplinate,

i feretri dei morti

che secondo noi

non hanno resurrezione.

Quanto è immodesto l’uomo

che pensa che l’inverno congeli tutto

e non spera nella primavera.

L’uomo beve il proprio odio

come un buon vino,

e più odia e più si sente ebbro,

e più si sente ebbro

più abbandona

le rive della tua giovinezza.

 

Alda Merini

 

°°°°°

 

El “MAGNIFICAT. RENKONTO KUN MARIA”

 

Maria,

estas kelkaj ventoj

ardantaj kaj ĝemantaj en ni,

kiuj dividas niajn intimajn partojn

en tiomajn plagojn

kaj rompas niajn ostojn

kaj estas la tentoj,

la eraraj planoj,

la spuroj nebrideblaj,

la ĉerkoj de mortintoj

kiuj laŭ ni ne havas resurekton.

Kiom malmodestas homo

pensanta, ke l’ vintro ĉion frostigas

kaj ne esperas je l’ printempo.

La homo trinkas sian haton

kvazaŭ bonan vinon,

ju pli li malamas des pli li ebrias,

ju pli li ebrias

des pli li forlasas

la bordojn de via junulineco.

 

Alda Merini, trad. Nicolino Rossi

Respondi

Retpoŝtadreso ne estos publikigita. Devigaj kampoj estas markitaj *