Homoj

Walter von Vogelweide

Walther von der Vogelweide (ĉirkaŭ 1170 – ĉirkaŭ 1230)

eo.wikipedia.org/wiki/Walther_von_der_Vogelweide

estis la plej granda germanlingva poeto kaj menestrelo de mezepoko.

Mi sendas al mia artikolo de la 15-a de julio 2018.

www.bitoteko.it/esperanto-vivo/eo/2018/07/15/walther-von-der-vogelweide/ 

Mi transskribas la kanzonon “Unter den Linden” (Sub la tilio), en la pra-germana, en la ítala kaj en Esperanto, kaj aldonas malnovan gravuraĵon kun tradicia bildo pri la poeto.


UNDER DER LINDEN

Under der linden

an der heide

dâ unser zweier bette was

dâ mugt ir vinden

schône beide

gebrochen bluomen unde gras

vor dem walde in einem ta

tandaradei

schône sanc diu nahtegal

Ich kam gegangen

zuo der ouwe

dô was mîn friedel komen ê

dâ wart ich enpfangen

hêre frouwe

daz ich bin sælic iemer mê

kuster mich? wol tûsent stunt

tandaradei

seht wie rôt mir ist der munt

Dô hât er gemachet

alsô rîche

von bluomen eine bettestat

des wirt noch gelachet

inneclîche

kumt iemen an daz selbe pfat

Walter von der Vogelweide

°°°°°

SOTTO IL TIGLIO

Sotto il tiglio

presso il prato

là era il nostro giaciglio

là potrete trovare

belli insieme

fiori rotti ed erba.

Davanti al bosco, in una valle

tandaradei

tanto bene cantava l’usignolo

Camminando arrivai

al prato:

là era giunto il mio amore

e là venni accolta

così felicemente

che ne sono sempre più estasiata.

Mi baciò? Oh, per mille ore!

tandaradei

Guardate com’è rossa la mia bocca!

Là egli aveva costruito

quanto ricco

di fiori, un giaciglio.

Riderà di cuore

tra sé

chi passi da quello stesso sentiero.

Presso le rose potrà

tandaradei

scorgere dove giaceva il mio capo

Lui giacque con me.

Lo venisse a sapere qualcuno

(non voglia così Dio)

ne avrei vergogna.

E nessuno sappia mai

quello ch’ha curato far con me

a parte io e lui

e un piccolo uccellino

tandaradei

che certamente sarà fedele.

Walter von der Vogelweide

trad. Daniele Benedetti

www.metalgermania.it/traduzioni/heimataerde/unter-der-linden/

°°°°°

SUB LA TILIO

Sub la tilio

la lokon, kie

mi sidis kun la kortrezor’:

vi trovos per tio,

ke estas tie

rompitaj nun la herb’, la flor’

ĉe l’ arharo, en la val’,

tralala hej!

Dolĉe kantis najtingal’.

Mi alrapidis

tra l’ kamp’ junia,

li jam atendis tie min,

akcepte alridis;

lin vidi: kia

feliĉo, ho Ĉielvirin’!

Ĉu li kisis? Horon! Pli!

Tralala hej!

Eĉ nun brulas buŝ’ al mi.

Ni metis lerte

el fasko flora

kuŝejon kun ŝeroema ĝoj’.

Rigardos ĝin certe

kun rid’ elkora,

kiu trairos sur la voj’:

vidos sur la flor-kanap’,

tralala hej!

kie kuŝis mia kap’.

Se scius iu,

ke li ĉerestis

longe, mi svenus pro l’ hontem’.

Neniu ja sciu,

kion ni estis

farantaj, krom li, kaj mi mem,

Kaj krom eta kantbirdet’.

Tralala hej!

Ĝi silentos pri l’ sekret’.

Walter von der Vogelweide

trad. Kálmán Kalocsay

“Eterna bukedo”, 1931, p. 57

www.egalite.hu/kalocsay/eterna.htm 

“Tutmonda sonoro”, 1981, p. 296

www.egalite.hu/kalocsay/tutmonda.htm 

Respondi

Retpoŝtadreso ne estos publikigita. Devigaj kampoj estas markitaj *