Objektoj · Homoj

Funiculì funiculà

La 23-a de februaro estas la datreveno de la naskiĝo de la napola muzikisto Luigi Denza (1846-1922)

 it.wikipedia.org/wiki/Luigi_Denza

(ne ekzistas pri li Vikipedia paĝo en Esperanto),

konata precipe kiel aŭtoro de la muziko de la kanzono “Funiculì finiculà”, komponita en 1880 okaze de la inaŭguro de la ŝnurfervojo (itale, “funicolare”) de Vezuvo.

Praktike, temis pri “varba” kanzono, ĉar ĝi celis reklami la novan vetur-rimedon ĉe la turistoj, kiuj supreniradis ĝis la pinto de Vezuvo per muloj aŭ (nekredeble, sed vere) pere de portistoj.

La kanzono, pro sia muzika vervo, rapide fariĝis mondkonata: interpretis ĝin kantistoj kiaj

Luciano Pavarotti

www.youtube.com/watch?v=yTSAZAHiOa8

Andrea Bocelli

www.youtube.com/watch?v=PG4SbelgIFk 

Mario Lanza

www.youtube.com/watch?v=MJd-SHzqUC4 

Mi aldonas la tekston de la kanzono, en la napola originalo kaj en la traduko al Esperanto, kaj (danke al s-ro Alain Roze) ligon al muzika prezento en Esperanto:

www.youtube.com/watch?v=-MPiGO2h5CU


FUNICULÌ FUNICULÀ

Parole di Giuseppe Turco, musica de Luigi Denza

Aieressera, Nanninè, me ne sagliette,

tu saie addó?

Addó ‘stu core ‘ngrato cchiù dispiette

farme nun pò!

Addó lo fuoco coce, ma si fuje

te lassa stà!

E nun te corre appriesso, nun te struje,

‘ncielo a guardà!…

Jammo, jammo,  ‘ncoppa, jammo ja’,

funiculì, funiculà!

 

Ne’… jammo da la terra a la montagna

no passo nc’e’!

Se vede Francia, Proceta e la Spagna…

Io veco a tte!

Tirate co la fune, ditto ‘nfatto,

‘ncielo se va.

Se va comm’ a lu viento a l’intrasatto,

gue’, saglie sa’!

Jammo, jammo ‘ncoppa, jammo ja’,

funiculì, funiculà!

 

Se n’è sagliuta, oi Nè, se n’è sagliuta

la capa già!

È gghiuta, po’ è turnata, po’ è venuta…

sta sempe ‘ccà!

La capa vota, vota, attuorno, attuorno,

attuorno a tte!

Sto core canta sempe nu taluorno

Sposammo, oi Nè!

Jammo ‘ncoppa, jammo ja’,

funiculì, funiculà!

°°°°°

FUNIKULÌ FUNIKULÀ

Vortoj de Giuseppe Turco, muziko de Luigi Denza

trad. Giuseppe Castelli

www.cinquantini.it/esperant/kantoj/napolaj.html#FUNIKULI%27%20FUNIKULA%27

Hieraŭ iris mi dum la vespero

(vi scias, ĉu? vi scias, ĉu?)

al loko kie via kor-severo

ne vundos plu, ne vundos plu;

al loko kie fajrobrul’ konstanta

ne rostas tro, ne rostas tro,

malkiel mia penso turmentanta:

ni iru do, ni iru do!

REFRENO

Iru, iru, supreniru ni;

iru, iru, supreniru ni.

Funikuli’ funikula’, funikuli’ funikula’:

supreniru ni, funikuli’ funikula’.

Ni iru: de l’ ebeno ĝis la monto

nur paŝ’, ne pli; nur paŝ’, ne pli.

Videblas trans la mar’ la tuta mondo

(videblas vi, videblas vi…).

Tirate per la ŝnuro, dum momento

(ĉu jen fabel’? ĉu jen fabel’?)

ni iras kaj ni kuras kiel vento

ĝis la ĉiel’, ĝis la ĉiel’!

REFRENO

Iru, iru, supreniru ni…

Min supren akompanis mia kapo –

aŭ eble ne? aŭ eble ne?

Nu jes, mi pruvis tion ĉi per frapo:

doloris, ve! Doloris, ve!

La kap’ sin turnas kiel pro ebrio

(ĉu ĝis la fin’? ĉu ĝis la fin’?);

la koro daŭre kantas kun pasio:

edzigu min, edzigu min!

REFRENO

Respondi

Retpoŝtadreso ne estos publikigita. Devigaj kampoj estas markitaj *